پنجه های کفش adidas اصل بلند و نوک تیز می شد، اغلب به نسبت های مضحک. صنعتگران کفش های منحصر به فردی را برای مشتریان ثروتمند ایجاد کردند و سبک های جدیدی را توسعه دادند.
در نهایت کفش مدرن با کفی دوخته شده اختراع شد. از قرن هفدهم، زیره های دوخته شده بیشتر در کفش های چرمی استفاده شده است. تا به امروز، این استاندارد کفش برای پوشیدن لباس های باکیفیت باقی مانده است.
تا حدود سال 1800، کفش ها بدون تمایز برای پای چپ یا راست ساخته می شدند. چنین کفش هایی در حال حاضر “راست” نامیده می شوند. نیازمند منبع تنها به تدریج کفش‌های مخصوص پا به استاندارد مدرن تبدیل شدند.
ضخامت آن کاهش یافته است. فرضیه آنها این بود که پوشیدن کفش باعث کاهش رشد استخوان می شود، بنابراین انگشتان پا کوتاه و نازک باقی می مانند.
اولین طرح ها بسیار ساده بودند، اغلب فقط کیف های چرمی برای محافظت از پاها در برابر سنگ، زباله و سرما. از آنجایی که چرم در کفش بیشتر از صندل استفاده می شد، استفاده از آن در آب و هوای سردتر بیشتر بود.
قرون وسطیتا سال 1500، کفش های خم شده ساخته شده بود که دارای تسمه یا بند کشی برای چسباندن چرم به پا برای تناسب بهتر بود. با به دست آوردن ثروت و قدرت اروپا، کفش های خوب و گران قیمت به نمادی از وضعیت تبدیل شدند.
از قرن بیستم، پیشرفت‌ها در لاستیک، پلاستیک، پارچه‌های مصنوعی و چسب‌های صنعتی به تولیدکنندگان فرصت‌هایی داده است تا کفش‌هایی بسازند که به طور قابل توجهی فراتر از تکنیک‌های تولید کفش سنتی حرکت کرده‌اند. چرم که ماده اولیه در سبک‌های قبلی بود، اکنون در کفش‌های گران‌قیمت استاندارد است، اما کفش‌های ورزشی اغلب حاوی چرم کم یا اصلاً چرم طبیعی نیستند.
کفی‌هایی که قبلاً با دست دوخته می‌شدند، اکنون اغلب با ماشین دوخته می‌شوند یا به سادگی روی آن چسب می‌زنند.
