یک ترکیب طبیعی جدا شده از عصاره دارچین (CEppt) به طور قابل توجهی تشکیل الیگومرهای سمی پلی پپتید β-آمیلوئید (Aβ) را کاهش می دهد و از سمیت آن بر روی سلول های فئوکروموسیتوم عصبی (PC12) جلوگیری می کند.
این مطالعه نشان داد که CEppt کاهش ماندگاری را برطرف کرد، کمبودهای حرکتی را به طور کامل بهبود بخشید، و گونه های تترامری Aβ را در مغز مدل مگس بیماری آلزایمر کاملاً ریشه کن کرد، که منجر به کاهش قابل توجه الیگومرهای 56 کیلو دالتونی Aβ، کاهش پلاک ها و بهبود عملکرد شناختی مدل‌های موش‌های تراریخته.
مطالعه دیگری گزارش داد که عصاره آبی C. zeylanicum می تواند تجمع تاو و تشکیل رشته، دو ویژگی اصلی بیماری آلزایمر را کاهش دهد.
این عصاره همچنین می تواند تکه تکه شدن کامل رشته های تاو نوترکیب را تشویق کند و باعث تغییر قابل توجهی در مورفولوژی رشته های مارپیچی جفت شده از مغز بیماری آلزایمر شود که نشان دهنده پتانسیل دارچین در درمان بیماری آلزایمر است.
ماده ای از دارچین جدا شده و به عنوان “فاکتور تقویت کننده انسولین” (IPF)ابداع شده است، در حالی که اثرات ضد دیابتی پوست درخت دارچین در موش های دیابتی ناشی از استرپتوزوتوسین نشان داده شده است. چندین مطالعه همچنین نشان داده اند که عصاره دارچین نه تنها سطح گلوکز خون بلکه سطح کلسترول را نیز کاهش می دهد.
یک مطالعه با مقایسه اثرات تقویت کننده انسولین بسیاری از ادویه ها نشان داد که عصاره آبی دارچین 20 برابر بیشتر از سایر ادویه ها است. پلیمر متیل هیدروکسی کالکون (MHCP) پلیمر خالص شده هیدروکسی کالکون با توانایی تحریک اکسیداسیون گلوکز است.
اندرسون و همکاران پلیمرهای پلی فنل نوع A را از دارچین جدا و مشخص کرد و دریافت که این مواد به عنوان مولکول های انسولین مانند عمل می کنند.
به دنبال این خصوصیات، ترکیب جدیدی از مشتقات هیدروکسی سینامیک اسید به نام نفتالین متیل استر، که دارای اثرات کاهش دهنده گلوکز خون است، شناسایی شده است که بیشتر اثرات ضد دیابتی دارچین را تایید می کند.
