SMBG هم به عمل بررسی سطح گلوکز خون با دستگاه قند خون گالا و هم استفاده از نتایج برای تصمیم گیری در مورد سبک زندگی و رژیم درمانی اشاره دارد.
نتایج باید توسط PWD برای ایجاد تغییرات لازم در رفتارهای خودمراقبتی، همکاری با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود بر مبنای معمول برای بازخورد، و تجزیه و تحلیل داده‌ها و شناسایی برنامه‌های اقدام بالقوه استفاده شود.
متأسفانه، برخی از افراد مبتلا به دیابت ممکن است نحوه استفاده از نتایج SMBG را به روش‌های توضیح داده شده درک نکنند. بنابراین، نیاز به رفع این مشکل از طریق آموزش خود مدیریتی دیابت و حمایت وجود دارد.
در حالی که مزایای SMBG در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که با انسولین درمان می شوند نشان داده شده است، نتایج مطالعات ارزیابی اثرات SMBG در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که تحت درمان نیستند.
با انسولین نتایج متناقضی نشان داده است. یک مرور کاکرین از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده منتشر شده در سال 2012 به این نتیجه رسید که هیچ شواهد قابل‌توجهی مبنی بر اثر مفید SMBG در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که با انسولین درمان نشده‌اند، وجود ندارد.
نتیجه گیری تنها از تعداد کمی از مطالعات؛ کارآزمایی‌هایی که در مقاله 2013 بررسی شدند، SMBG را با کاهش عمده و قابل‌توجه در A1C در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که با انسولین درمان نمی‌شدند، مرتبط کردند.
این یافته های متناقض ممکن است به دلیل عناصر طراحی مطالعه متفاوت یا عوامل دیگر باشد، به عنوان مثال، اجرای درمان فشرده در هر دو گروه SMBG و کنترل.
محدودیت برخی کارآزمایی‌های موجود در تجزیه و تحلیل مرور کاکرین 14، فقدان اطلاعات در مورد اصلاح رفتار یا درمان در پاسخ به خوانش‌های سطح گلوکز خون بود.
در مطالعه‌ای که در سال 2017 در JAMA منتشر شد، داده‌ها از این موضوع حمایت می‌کنند که در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان با انسولین، هیچ تفاوت بالینی یا آماری معنی‌داری در مدیریت قند خون یا کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بین افرادی که SMBG انجام دادند در مقایسه با افرادی که SMBG را بعد از 1 سال انجام ندادند، مشاهده نشد.
